Της Ιουλίας Πιτσούλη
Εκπληκτικές ιστορίες ανθρώπων που θυμούνται τον εαυτό τους σε μια άλλη κατάσταση ύπαρξης, πριν γεννηθούν, και γονέων που επικοινώνησαν με το αγέννητο παιδί τους. Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο όντως;
Πού βρισκόταν το πνεύμα σας πριν γεννηθείτε; Αν η ψυχή είναι αθάνατη μήπως είχε μια δική της «ζωή» πριν βρεθείτε στη γη; Με αυτό το ερώτημα καταπιάνονται τελευταία πολλοί ερευνητές ύστερα από τις μαρτυρίες ανθρώπων που θυμούνται να βρίσκονται σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης πριν γεννηθούν. Μέχρι πρότινος είχαν γραφτεί πολλά για τις επιθανάτιες εμπειρίες χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν για λίγα λεπτά -καθώς όλες οι ζωτικές τους λειτουργίες είχαν σταματήσει- αλλά τελικά επανήλθαν στη ζωή. Οι περιγραφές τους που μιλούν για ένα σκοτεινό τούνελ και ένα μεγαλειώδες φως στο βάθος του, για συναισθήματα άφατης ευτυχίας και αγάπης και συναντήσεις με νεκρούς συγγενείς ή πνευματικούς οδηγούς έχουν καταγραφεί επανειλημμένως και δημοσιευτεί σε δεκάδες βιβλία και επιστημονικές εργασίες. Εξίσου ενδιαφέρουσες αν και πολύ σπανιότερες είναι οι εμπειρίες εκείνων που υποστηρίζουν πως έχουν αναμνήσεις ύπαρξης πριν ακόμα γεννηθούν σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Αυτού του τύπου τα περιστατικά ονομάστηκαν προγεννητικές εμπειρίες και άρχισαν να ερευνώνται συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Ήδη έχουν γραφτεί κάποια ενδιαφέροντα βιβλία για το θέμα ενώ υπάρχουν τουλάχιστον δυο διευθύνσεις στο Διαδίκτυο όπου συγκεντρώνονται παρόμοιες μαρτυρίες. (www.prebirth.com η μια από αυτές)
Ο Παππούς Με Έφερε Στη Γη
Σε μια τυπική προγεννητική εμπειρία η ψυχή που βρίσκεται σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης καθώς δεν έχει ακόμα γεννηθεί σε ένα υλικό σώμα μπορεί να επικοινωνήσει με κάποιον στη γη, κυρίως με τους μελλοντικούς φυσικούς γονείς της. ( Κάτι παρόμοιο άλλωστε συμβαίνει και με τις πνευματιστικές συνεδρίες όταν οι ζώντες συγγενείς επικοινωνούν με τις ψυχές προσφιλών νεκρών). Όπως φαίνεται τελικά, η ψυχή ως μια αιώνια οντότητα υπήρχε πριν από την ενσάρκωσή της στη γη και υπάρχει και μετά. Προφανώς αυτού του τύπου οι εμπειρίες συμφωνούν με τη θεωρία της μετενσάρκωσης σύμφωνα με την οποία κάθε ψυχή που ετοιμάζεται να αποκτήσει υλικό σώμα έχει επίγνωση πού θα ενσαρκωθεί ,κάτω από ποιες συνθήκες ή ιστορικές συγκυρίες ενώ επιλέγει επίσης τους γονείς της. Οι ερευνητές του φαινομένου των προγεννητικών εμπειριών έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα παιδιά που είναι ακόμα πιο κοντά στην πνευματική διάσταση της ύπαρξης τους , πριν ενσαρκωθούν, θυμούνται περισσότερες λεπτομέρειες. Η συγγραφέας του «Έλευση Από το Φως» Σάρα Χάινζ καταγράφει μια σχετική μαρτυρία στο βιβλίο της: «Έβαζα τον τρίχρονο γιο μου για ύπνο όταν μου ζήτησε να του πω μια ιστορία. Άρχισα να του διηγούμαι τις περιπέτειες του προπάππου του που είχε ζήσει μια συναρπαστική ζωή όταν ο γιος μου με διέκοψε. « Όχι, πες μου για τον παππού τον Ρόμπερτ» είπε. Ξαφνιάστηκα. Αυτός ήταν ο δικός μου παππούς για τον οποίο ποτέ δεν είχα αναφέρει στο γιο μου και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ήξερε το όνομά του καθώς είχε ήδη πεθάνει πριν καν παντρευτώ. « Πώς ξέρεις για τον παππού Ρόμπερτ;» τον ρώτησα. « Μα, μαμά» απάντησε ο γιος μου με σοβαρό ύφος
« εκείνος με έφερε στη γη».
«Θα Έρθω Σε Δυο Χρόνια Μπαμπά»
Σε ένα άρθρο της με τίτλο «Το Μυστήριο της Προγεννητικής Επικοινωνίας» η ψυχολόγος Ελίζαμπεθ Χάλετ αναφέρει το σχετικό όνειρο μιας μητέρας « Ο γιος μου γεννήθηκε πριν από πέντε μήνες αλλά η πρώτη μου επαφή μαζί του ήταν τρία χρόνια νωρίτερα όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον άντρα μου και τον ερωτεύτηκα. Στον πρώτο μήνα του δεσμού μας είχα ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο. Είδα τον γιο μας τον Ώστιν να παίζει με τον μπαμπά του. Το όνειρο ήταν τόσο ζωντανό που ήταν σαν να το είχα ζήσει στ’ αλήθεια και η εικόνα καθαρή σαν φωτογραφία. Κατέγραψα το όνειρο και περιέγραψα με όλες τις λεπτομέρειες τα φυσικά χαρακτηριστικά του παιδιού που ονειρεύτηκα. Δυο χρόνια αργότερα, παντρευτήκαμε και αμέσως έμεινα έγκυος. Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου ονειρευόμουν πάντα το ίδιο εκείνο παιδάκι του αρχικού μου ονείρου με τα χρυσοκόκκινα μαλλιά και τα γαλανά μάτια. Τώρα ,που έχει γεννηθεί πλέον, αποτελεί τη ζωντανή επαλήθευση των ονείρων που έβλεπα αυτά τα χρόνια.»Παρόμοια εμπειρία είχε ένα άλλο ζευγάρι. Η γυναίκα έμεινε έγκυος αμέσως μετά το γάμο και ο άντρας της ανησυχούσε γιατί η εγκυμοσύνη της ήταν δύσκολη. Οι υπέρηχοι κατέδειξαν πως κυοφορούσε δίδυμα. Ο ανήσυχος σύζυγος είχε μια νύχτα μια παράξενη εμπειρία. Είδε πως ξύπνησε και κοιτούσε προς την πόρτα του υπνοδωματίου. Από το Χολ ερχόταν ένα λαμπερό φως μολονότι θυμόταν πολύ καλά ότι είχαν σβήσει όλα τα φώτα πριν ξαπλώσουν. Το φως όλο αύξανε σε λαμπρότητα και μέσα του εμφανίστηκε ένας νεαρός άντρας με λευκό χιτώνα. Κινήθηκε στο δωμάτιο σαν να μην άγγιζε το πάτωμα και στάθηκε πάνω του. «Πατέρα» του είπε « Η αδελφή μου κι εγώ το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να έρθει εκείνη πρώτη. Θα είναι καλύτερα έτσι για τη μητέρα. Εγώ θα έρθω σε δυο χρόνια». Την επομένη το πρωί η γυναίκα του έχασε το ένα από τα δίδυμα ενώ το δεύτερο γεννήθηκε υγιές και πολύ εντυπωσιακό με τα κατακόκκινα μαλλιά του. 24 μήνες αργότερα η μητέρα γέννησε ξανά , αυτή τη φορά αγόρι με τα ίδια κατακόκκινα μαλλιά όπως της αδελφής του με την οποία έμοιαζε σαν …δίδυμος.
Η Μαρτυρία Ενός Διάσημου Ηθοποιού
Συχνά οι άνθρωποι που έχουν παρόμοιες εμπειρίες δεν τους δίνουν πολλή σημασία ή …μεγαλώνουν και τις ξεχνάνε. Άλλοι πάλι , κυρίως εκείνοι που τις βιώνουν από την πλευρά του γονέα ζουν συγκινητικές στιγμές και δεν διστάζουν να τις μοιραστούν με τους άλλους ακόμα κι αν είναι επώνυμοι. Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους τον βραβευμένο με Όσκαρ ηθοποιό, πασίγνωστο από τις ταινίες «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» και «Τα Σαγόνια του Καρχαρία». Σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του παραδέχθηκε πως η επιτυχία ήρθε πολύ νωρίς στη ζωή του και ήταν τόσο ιλιγγιώδης που τον έκανε να χάσει την εσωτερική του ισορροπία. Έτσι γλίστρησε στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Κάθε τόσο αποσυρόταν σε κλινικές αποτοξίνωσης αλλά λίγο καιρό αργότερα άρχιζε και πάλι να πίνει. Αυτή η κατάσταση συνεχιζόταν επί 20 χρόνια, μέχρι που μια νύχτα που ο Ντρέιφους νοσηλευόταν και πάλι σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης συνέβη κάτι αναπάντεχο: άνοιξε η πόρτα του δωματίου του και μπήκε ένα τρίχρονο κοριτσάκι. Φορούσε ροζ φόρεμα και μαύρα λουστρινένια παπουτσάκια. Τον πλησίασε και του είπε « Μπαμπά μου, δεν μπορώ να έρθω αν δεν έρθεις εσύ σε μένα. Σε παρακαλώ φτιάξε τη ζωή σου για να μπορέσω να έρθω». Κι ύστερα χάθηκε. « Τα μάτια της αποτυπώθηκαν στη μνήμη μου» διηγήθηκε ο διάσημος ηθοποιός. «Έγινε η εικόνα της μια συνεχής έμπνευση, μια πηγή δύναμης.» Τρία χρόνια αργότερα η ζωή του είχε πραγματικά ισορροπήσει και ο Ντρέιφους είχε αποκτήσει μια κορούλα, ίδια κι απαράλλαχτη με εκείνη που είχε δει στο δωμάτιο της κλινικής.
Αυτές οι ιστορίες μοιάζουν απίστευτες. Είναι ωστόσο βαθιά συγκινητικές και πλημμυρισμένες συχνά με πολλές πληροφορίες που αργότερα επαληθεύονται. Οι σχετικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν πως όλοι έχουμε διαλέξει τους γονείς μας όπως ακριβώς και τα παιδιά μας, μάς επέλεξαν για γονείς. Τα κριτήρια με τα οποία γίνεται αυτή η επιλογή δεν είναι ίσως κατανοητά από το επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε. Ωστόσο, στον πνευματικό κόσμο όλα είναι ξεκάθαρα. Εκεί βρίσκονται και οι απαντήσεις. Θα τις ξαναθυμηθούμε επιστρέφοντας κάποια στιγμή εκεί. Στο μεταξύ ας θυμόμαστε πως δεν είμαστε σώματα αλλά ψυχές μέσα σε σώματα κι ας βαθύνουμε όσο μπορούμε τους δεσμούς αγάπης με τους άλλους. Αυτό το συναίσθημα έχει τελικά την ικανότητα να μας κρατά ενωμένους πολύ πριν και μετά το πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο γιατί μ’ εκείνους που αγαπάμε είμαστε πάντα συνδεδεμένοι και στη γη και στον ουρανό.