1. Η αποκάλυψη επιφέρει ολική αλλά προσωρινή διακοπή της αμφιβολίας και του φόβου. 2Αντανακλά την αυθεντική μορφή επικοινωνίας μεταξύ του Θεού και των δημιουργημάτων Του, συμπεριλαμβάνοντας την εντελώς προσωπική αίσθηση δημιουργίας που μερικές φορές αναζητείται στις σωματικές σχέσεις. 3Η σωματική προσέγγιση δεν μπορεί, όμως, να την επιτύχει. 4Τα θαύματα είναι απολύτως διαπροσωπικά και καταλήγουν σε αληθινή προσέγγιση με τους άλλους. 5 Η αποκάλυψη σε ενώνει κατευθείαν με τον Θεό. 6Τα θαύματα σε ενώνουν κατευθείαν με τα αδέλφια σου. 7Κανένα από τα δύο δεν αναδύεται από την συνείδηση αλλά και τα δύο βιώνονται εκεί. 8Η συνείδηση είναι η κατάσταση που προκαλεί δράση αν και δεν την εμπνέει. 9Είσαι ελεύθερος να πιστεύεις ό,τι επιλέγεις και ό,τι κάνεις μαρτυρά αυτό που πιστεύεις.
2. Η αποκάλυψη είναι έντονα προσωπική και δεν μπορεί ουσιαστικά να ερμηνευτεί. 2Γι᾽αυτό οποιαδήποτε προσπάθεια να περιγραφεί με λέξεις είναι αδύνατη. 3Η αποκάλυψη επιφέρει μόνο εμπειρία. 4Τα θαύματα, από την άλλη πλευρά, προκαλούν δράση. 5Είναι πιο χρήσιμα, τώρα, εξ αιτίας της διαπροσωπικής τους φύσης. 6Σε αυτό το στάδιο μάθησης, η απασχόληση με τα θαύματα είναι σημαντική, διότι η απελευθέρωση από τον φόβο δεν μπορεί να σου επιβληθεί. 7Η αποκάλυψη είναι κυριολεκτικά άρρητη, επειδή πρόκειται για μια εμπειρία ανείπωτης αγάπης.
3. Το δέος θα πρέπει να αποδίδεται στην αποκάλυψη στην οποία ορθά και τέλεια αρμόζει. 2Δεν είναι κατάλληλο για τα θαύματα, διότι η κατάσταση δέους είναι λατρεία υπονοώντας ότι κάποιος μιας κατώτερης τάξης στέκεται μπροστά στον Δημιουργό του. 3Είσαι μια τέλεια δημιουργία και θα πρέπει να νιώθεις δέος μόνο στην παρουσία του Δημιουργού της τελειότητας. 4Το θαύμα είναι, συνεπώς, ένα σημάδι αγάπης μεταξύ ίσων. 5Οι ίσοι μεταξύ τους δεν πρέπει να νιώθουν δέος ο ένας για τον άλλον, επειδή το δέος δείχνει ανισότητα. 6Ως εκ τούτου είναι μια ακατάλληλη αντίδραση προς εμένα. 7Ένας μεγαλύτερος αδελφός δικαιούται σεβασμό λόγω της μεγαλύτερης εμπειρίας του και υπακοή λόγω της μεγαλύτερης σοφίας του. 8Επίσης δικαιούται αγάπη επειδή είναι αδελφός και αφοσίωση εφόσον είναι και ο ίδιος αφοσιωμένος. 9Είναι μόνο η αφοσίωσή μου που με κάνει να δικαιούμαι την δική σου αφοσίωση. 10Δεν υπάρχει τίποτα σ’ εμένα που δεν μπορείς να κατορθώσεις. 11Δεν έχω τίποτα που δεν προέρχεται από τον Θεό. 12Η διαφορά μεταξύ μας τώρα είναι πως εγώ δεν έχω τίποτα άλλο. 13Αυτό με τοποθετεί σε μια κατάσταση η οποία υπάρχει μόνο ως δυνατότητα μέσα σου.
4. “Κανείς δεν φθάνει στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού” δεν σημαίνει πως με οποιονδήποτε τρόπο είμαι ξεχωριστός ή διαφορετικός από εσένα, εκτός από τον χρόνο και ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. 2Αυτή η δήλωση έχει περισσότερο νόημα με όρους ενός κάθετου παρά οριζόντιου άξονα. 3 Εσύ στέκεσαι κάτω από μένα κι εγώ στέκομαι κάτω από τον Πατέρα. 4Στην διαδικασία ανύψωσης βρίσκομαι ψηλότερα, διότι χωρίς εμένα η απόσταση μεταξύ Θεού και ανθρώπου θα ήταν πολύ μεγάλη για να την διανύσεις. 5Γεφυρώνω την απόσταση για σένα ως μεγαλύτερος αδελφός , από την μια πλευρά και ως Υιός του Θεού, από την άλλη. 6Η αφοσίωσή μου στους αδελφούς μου με έθεσε υπεύθυνο της Υιότητας την Οποία καθιστώ πλήρη επειδή την μοιράζομαι. 7Αυτό μπορεί να φαίνεται αντιφατικό με την δήλωση “Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα” αλλά υπάρχουν δύο μέρη στην δήλωση ακριβώς ως αναγνώριση ότι ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος.
5. Οι αποκαλύψεις εμπνέονται έμμεσα από εμένα, διότι βρίσκομαι κοντά στο Άγιο Πνεύμα και αγρυπνώ για την ετοιμότητα των αδελφών μου για αποκάλυψη. 2Έτσι μπορώ να ελκύσω κάτω προς αυτούς περισσότερα απ’ όσα οι ίδιοι μπορούν να ελκύσουν προς τον εαυτό τους. 3Το Άγιο Πνεύμα μεσολαβεί για την επικοινωνία από τα υψηλότερα πεδία προς τα χαμηλότερα, κρατώντας ανοιχτό για αποκάλυψη το απ᾽ευθείας κανάλι από τον Θεό προς εσένα . 4Η αποκάλυψη δεν είναι αμφίδρομη. 5Κατευθύνεται από τον Θεό προς εσένα αλλά όχι από εσένα προς τον Θεό.
6. Το θαύμα ελαχιστοποιεί την ανάγκη για χρόνο. 2Στο επίμηκες ή οριζόντιο επίπεδο η αναγνώριση της ισότητας των μελών της Υιότητας φαίνεται να εμπλέκει σχεδόν ατέλειωτο χρόνο. 3Ωστόσο το θαύμα εισάγει μια απότομη στροφή από την οριζόντια στην κατακόρυφη αντίληψη. 4Αυτό εισάγει ένα μεσοδιάστημα όπου δότης και λήπτης αναδύονται πολύ πιο μπροστά στον χρόνο από ότι, διαφορετικά, θα ήσαν. 5Έτσι το θαύμα έχει την μοναδική ιδιότητα της κατάλυσης του χρόνου στο μέτρο που καθιστά το διάστημα του χρόνου που διανύει μη αναγκαίο. 6Δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στον χρόνο που χρειάζεται ένα θαύμα για να εκδηλωθεί και στον χρόνο που αυτό το θαύμα καλύπτει. 7Το θαύμα αναπληρώνει την μάθηση που θα μπορούσε να πάρει χιλιάδες χρόνια. 8Το πετυχαίνει αυτό μέσω της θεμελιώδους αναγνώρισης της τέλειας ισότητας του δότη και του λήπτη, στην οποία το θαύμα βασίζεται. 9Το θαύμα συντομεύει τον χρόνο καταρρέοντάς τον, απαλείφοντας έτσι κάποια μεσοδιαστήματα μέσα σε αυτόν. 10Ωστόσο, το κάνει αυτό μέσα στην ευρύτερη χρονική ακολουθία.