M-17.1.
Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα και για τον δάσκαλο και για τον μαθητή. 2 Εαν ο δάσκαλος του Θεού το χειριστεί λανθασμένα, έχει βλάψει τον εαυτό του και έχει επιτεθεί και στον μαθητή του. 3 Αυτό ισχυροποιεί τον φόβο, και κάνει την μαγεία να φαίνεται πολύ αληθινή και στους δυο τους. 4 Γι’ αυτό, ο τρόπος αντιμετώπισης της μαγείας τελικά είναι ένα μάθημα που είναι σημαντικό να το κατέχει ο δάσκαλος του Θεού. 5 Το πρώτο του μέλημα είναι να μην επιτεθεί στον μαθητή του. 6 Αν μια μαγική σκέψη, τού προκαλεί θυμό, οποιασδήποτε μορφής, τότε ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να είναι σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή ενδυναμώνει την πεποίθησή του στην αμαρτία και έχει καταδικάσει τον εαυτό του. 7 Ακόμα, μπορεί να είναι σίγουρος ότι έχει ζητήσει την κατάθλιψη, τον πόνο, το φόβο και την καταστροφή. 8 Ας θυμηθεί, λοιπόν, ότι αυτό που κάνει δεν είναι εκείνο που θα ήθελε να διδάσκει, αφού δεν είναι εκείνο που θα ήθελε να μάθει.
M-17.2.
Υπάρχει, παρόλα αυτά, ένας πειρασμός να αντιδρά κανείς στη μαγεία με τρόπο που την ενισχύει. 2 Και αυτό δεν είναι πάντα εμφανές. 3 Πράγματι, μπορεί εύκολα να κρύβεται πίσω από μια επιθυμία για παροχή βοήθειας. 4 Και αυτή η “διπλή” επιθυμία είναι που κάνει την βοήθεια να μην αξίζει και πολύ και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. 5 Και δεν πρέπει και να ξεχνά κανείς ότι το αποτέλεσμα που προκύπτει θα επέλθει και στον δάσκαλο και στον μαθητή, εξίσου. 6 Πόσες φορές έχει τονιστεί ότι μόνο στον εαυτό σου προσφέρεις; 7 Και πού θα φαινόταν αυτό καλύτερα, παρά στους τρόπους που βοηθά ο δάσκαλος του Θεού αυτούς που χρειάζονται την βοήθειά του; 8 Εδώ είναι που φαίνεται πεντακάθαρα ότι, το δώρο του δίνεται στον ίδιο τον εαυτό του. 9 Διότι θα προσφέρει μόνον αυτό που έχει επιλέξει για τον εαυτό του. 10 Και μέσα σε αυτό το δώρο έγκειται η κρίση του για τον άγιο Υιό του Θεού.
M-17.3.
Το πιο εύκολο, είναι να διορθώνονται τα λάθη εκεί που είναι πιο φανερά και τα λάθη μπορούν να αναγνωρίζονται από τα αποτελέσματά τους. 2 Ένα μάθημα το οποίο έχει διδαχθεί σωστά δεν μπορεί να οδηγεί παρά μόνο στην απελευθέρωση και του δασκάλου και του μαθητή, που μοιράστηκαν ένα κοινό σκοπό. 3 Επίθεση μπορεί να υπάρξει μόνο αν υπήρξε αντίληψη διαφορετικών στόχων. 4 Και πραγματικά, μόνον αυτό μπορεί να έχει συμβεί, αν το αποτέλεσμα είναι οτιδήποτε άλλο από χαρά. 5 Ο μοναδικός στόχος του δασκάλου συγκεντρώνει τον διαμοιρασμένο στόχο του μαθητή και τον στρέφει προς μια και μόνη κατεύθυνση, όπου το μόνο που ζητά πλέον είναι βοήθεια. 6 Στην συνέχεια, η ανταπόκριση σε αυτό το αίτημα είναι εύκολη με μια και μόνη απάντηση και αυτή η απάντηση θα εισέλθει αλάνθαστα στο νου του δασκάλου. 7 Από εκεί, η απάντηση ακτινοβολεί στο νου του μαθητή, ενοποιώντας τον με το νου του δασκάλου.
M-17.4.
Ίσως είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι κανένας δεν μπορεί να θυμώνει με ένα γεγονός. 2 Αυτό που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα είναι πάντα μια ερμηνεία, ανεξάρτητα από την φαινομενική αιτιολόγησή της από αυτά που εμφανίζονται ως γεγονότα. 3 Ανεξάρτητα, επίσης, από την ένταση του θυμού που προκαλείται. 4 Μπορεί να πρόκειται για έναν ελαφρό εκνευρισμό, τόσο ήπιο που να είναι δύσκολο να αναγνωριστεί καθαρά. 5 Ή μπορεί ακόμα και να πάρει την μορφή έντονης οργής, ακολουθούμενης από σκέψεις βίας, που είτε μοιάζει να πραγματοποιούνται είτε παραμένουν φαντασίωση. 6 Δεν έχει σημασία. 7 Όλες αυτές οι αντιδράσεις δεν έχουν καμιά ουσιαστική διαφορά. 8 Κρύβουν την αλήθεια και αυτό ποτέ δεν μπορεί να είναι ζήτημα διαβάθμισης. 9 Η αλήθεια ή είναι φανερή ή δεν είναι. 10 Δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίζεται μερικώς. 11 Όποιος δεν έχει επίγνωση της αλήθειας δεν μπορεί παρά να βλέπει ψευδαισθήσεις.
M-17.5.
Ο θυμός ως αντίδραση στην αντίληψη μαγικών σκέψεων, είναι μια βασική αιτία φόβου. 2 Αναλογίσου τι σημαίνει αυτή η αντίδραση και γίνεται φανερό το πόσο κεντρικό ρόλο παίζει στο σύστημα σκέψης του κόσμου. 3 Μια μαγική σκέψη, με την εμφάνισή της και μόνον, πιστοποιεί έναν διαχωρισμό από τον Θεό. 4 Δηλώνει, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι ο νους που πιστεύει ότι έχει ξεχωριστή βούληση η οποία μπορεί να εναντιώνεται στην Βούληση του Θεού, επίσης πιστεύει ότι μπορεί και να το επιτύχει. 5 Ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί είναι προφανές. 6 Όμως, είναι εξίσου προφανές ότι κάποιος είναι δυνατόν να το πιστεύει ως γεγονός. 7 Και εδώ είναι που βρίσκεται η γενέτειρα της ενοχής. 8 Εκείνος που σφετερίζεται την θέση του Θεού και την παίρνει για τον εαυτό του αποκτά έναν θανάσιμο “εχθρό”. 9 Και πρέπει να προστατεύει μόνος του τον εαυτό του και να φτιάξει μια ασπίδα για να τον κρατά ασφαλή από μια οργή που δεν θα κοπάσει ποτέ και από μια εκδίκηση που δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ.
M-17.6.
Πως μπορεί να επιλυθεί αυτή η άνιση σύγκρουση; 2 Η κατάληξή της είναι αναπόφευκτη, διότι το αποτέλεσμά της δεν μπορεί παρά να είναι ο θάνατος. 3 Πως, λοιπόν, μπορεί κανείς να πιστέψει στις άμυνές του; 4 Πρέπει και πάλι να βοηθήσει η μαγεία. 5 Ξέχνα την σύγκρουση. 6 Δέξου την ως γεγονός και μετά ξέχνα την. 7 Μην μνημονεύεις πόσο απίστευτα εναντίον σου είναι οι πιθανότητες. 8 Μην θυμάσαι το τεράστιο μέγεθος του εχθρού σου και μην σκέφτεσαι πόσο ευάλωτος είσαι μπροστά του. 9 Δέξου τον διαχωρισμό σου, μα μην θυμάσαι πώς συνέβη. 10 Πίστεψε ότι τον “κέρδισες”, αλλά μην διατηρείς ούτε την ελάχιστη ανάμνησή του Ποιός είναι στην πραγματικότητα ο σπουδαίος “αντίπαλός” σου. 11 Προβάλλοντας την λήθη σου πάνω Του, σου φαίνεται ότι έχει ξεχάσει και Εκείνος.
M-17.7.
Ποιά θα είναι όμως τώρα η αντίδρασή σου σε όλες τις μαγικές σκέψεις; 2 Δεν μπορεί παρά να αφυπνίζουν και πάλι την κοιμισμένη ενοχή, που την έχεις κρύψει αλλά δεν την έχεις εγκαταλείψει. 3 Κάθε μαγική σκέψη λέει καθαρά στο φοβισμένο νου σου: “Έχεις σφετεριστεί τον ρόλο του Θεού. 4 Μην νομίζεις ότι Αυτός το έχει ξεχάσει”. 5 Εδώ απεικονίζεται με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ο φόβος του Θεού. 6 Διότι με αυτήν την σκέψη η ενοχή έχει ήδη ανεβάσει την παραφροσύνη στο θρόνο του Ίδιου του Θεού. 7 Και τώρα δεν υπάρχει ελπίδα. 8 Εκτός από το να σκοτώσεις. 9 Εδώ είναι τώρα η σωτηρία. 10 Ένας οργισμένος πατέρας καταδιώκει τον ένοχο γιό του. 11 Να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς, μόνο ανάμεσα σε αυτά έχεις να επιλέξεις.12 Πέρα από αυτά δεν υπάρχει άλλη επιλογή, διότι αυτό που έγινε δεν μπορεί να ξεγίνει. 13 Το σημάδι του αίματος δεν μπορεί να βγει ποτέ και όποιος το χει πάνω του πρέπει να βρει το θάνατο.
M-17.8.
Σε αυτή την απελπιστική κατάσταση, ο Θεός στέλνει τους δασκάλους Του. 2 Φέρνουν το φως της ελπίδας από τον Ίδιο τον Θεό. 3 Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο η απόδραση είναι εφικτή. 4 Και είναι δυνατόν να μαθευτεί και να διδαχθεί, απαιτεί όμως υπομονή και άφθονη προθυμία. 5 Με αυτήν την προϋπόθεση, η ολοφάνερη απλότητα του μαθήματος ξεχωρίζει σαν ένα δυνατό φως μέσα στο σκοτάδι, διότι περί αυτού πρόκειται. 6 Αν ο θυμός προέρχεται από μια ερμηνεία και όχι από ένα γεγονός, τότε δεν είναι ποτέ δικαιολογημένος. 7 Από την στιγμή που αυτό γίνει έστω και αμυδρά αντιληπτό, ο δρόμος είναι ανοιχτός. 8 Τώρα είναι δυνατόν να γίνει το επόμενο βήμα. 9 Επιτέλους, η ερμηνεία μπορεί να αλλάξει. 10 Οι μαγικές σκέψεις δεν χρειάζεται να οδηγούν στην καταδίκη, επειδή δεν έχουν πραγματικά την δύναμη να δημιουργούν την ενοχή. 11 Κι έτσι μπορούν να αγνοηθούν και με αυτό τον τρόπο κυριολεκτικά να ξεχαστούν.
M-17.9.
Η παραφροσύνη, μοιάζει σίγουρα τρομακτική. 2 Στην πραγματικότητα δεν έχει την δύναμη να δημιουργήσει τίποτα. 3 Ακριβώς όπως η μαγεία, ούτε επιτίθεται ούτε προστατεύει. 4 Να τηΝ βλέπεις και να αναγνωρίζεις το σύστημα σκέψης της ισοδυναμεί με το να κοιτάζεις το τίποτα. 5 Μπορεί το τίποτα να προκαλέσει θυμό; 6 Μάλλον όχι. 7 Ας θυμάσαι λοιπόν, δάσκαλε του Θεού, ότι ο θυμός αναγνωρίζει μια πραγματικότητα που δεν υπάρχει· παρ’ όλα αυτά, ο θυμός είναι βέβαιος μάρτυρας ότι την πιστεύεις ως πραγματική. 8 Τώρα είναι αδύνατον να γλυτώσεις, μέχρι να δεις ότι έχεις αντιδράσει στην ίδια σου την ερμηνεία, την οποία έχεις προβάλει σε έναν εξωτερικό κόσμο. 9 Άφησε τώρα να σου πάρουν αυτό το ζοφερό ξίφος. 10 Δεν υπάρχει θάνατος. 11 Αυτό το ξίφος δεν υπάρχει. 12 Ο φόβος του Θεού είναι αναίτιος. 13 Όμως η Αγάπη Του είναι η Αιτία των πάντων πέρα από κάθε φόβο και γι’ αυτό είναι παντοτινά πραγματική και αιώνια αληθινή.