M-18.1.
Μόνιμη διόρθωση, που είναι και η μόνη πραγματική διόρθωση, δεν μπορεί να γίνει μέχρι την στιγμή που ο δάσκαλος του Θεού θα έχει πάψει να συγχέει την ερμηνεία με το γεγονός, ή την ψευδαίσθηση με την αλήθεια. 2Εαν λογομαχήσει με τον μαθητή του για μια μαγική σκέψη, της επιτεθεί, προσπαθήσει να τεκμηριώσει την πλάνη της ή να αποδείξει την αναλήθειά της, τότε το μόνο που κάνει είναι να δίνει μαρτυρία για την πραγματικότητά της. 3Σε αυτήν την περίπτωση η κατάθλιψη είναι αναπόφευκτη, επειδή έχει “αποδείξει” και στον μαθητή του και στον εαυτό του, ότι αποστολή τους είναι να δραπετεύουν από την αλήθεια. 4Και αυτό, δεν μπορεί παρά να είναι αδύνατον. 5Η αλήθεια είναι αμετάβλητη. 6Οι μαγικές σκέψεις δεν είναι τίποτε άλλο από ψευδαισθήσεις. 7Διαφορετικά η σωτηρία θα ήταν απλά και μόνο μια διαφορετική μορφή του ίδιου πανάρχαιου, άπιαστου ονείρου. 8Ωστόσο, το όνειρο της σωτηρίας έχει νέο περιεχόμενο. 9Δεν είναι μόνο στην μορφή η διαφορά.
M-18.2.
Το μείζον μάθημα των δασκάλων του Θεού είναι να μάθουν πως ν’αντιδρούν στις μαγικές σκέψεις με πλήρη απουσία θυμού. 2Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να διακηρύσσουν την αλήθεια για τον εαυτό τους. 3Μέσω αυτών, το Άγιο Πνεύμα μπορεί πλέον να μιλά για την αλήθεια του Υιού του Θεού. 4Τώρα μπορεί να θυμίζει στον κόσμο την αναμαρτησία· την μοναδική, αναλλοίωτη και μη μεταβαλόμενη κατάσταση που είναι ιδιότητα όλων όσων δημιούργησε ο Θεός. 5Τώρα μπορεί να απευθύνει τον Λόγο του Θεού σε αυτιά που ακούν και να κομίσει την όραση του Χριστού σε μάτια που βλέπουν. 6Τώρα είναι ελεύθερο να διδάξει σε όλους τους νόες την αλήθεια για το ποιοί είναι, έτσι ώστε να επιστρέψουν με χαρά σε Αυτόν. 7Και τώρα η ενοχή συγχωρείται καθώς παραβλέπεται εντελώς, μέσα από την όραση του Αγίου Πνεύματος και τον Λόγο του Θεού.
M-18.3.
Ο θυμός δεν κάνει άλλο από το να στριγκλίζει: “Η ενοχή είναι πραγματική!” 2Η αλήθεια συγκαλύπτεται καθώς αυτή η παρανοϊκή πεποίθηση υιοθετείται, υποκαθιστώντας τον Λόγο του Θεού. 3Τα μάτια του σώματος τώρα, τάχα, “βλέπουν”· τα αυτιά του σώματος και μόνο μπορούν, τάχα, να “ακούν”. 4Ο λιγοστός του χώρος και η μικροσκοπική αναπνοή του καθίστανται το μέτρο της πραγματικότητας. 5Και η αλήθεια καταλήγει να είναι εικονική και χωρίς νόημα. 6Η Διόρθωση έχει μια απάντηση για όλα αυτά και για τον κόσμο που στηρίζεται σε αυτά:
7Δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να συγχέεις την ερμηνεία με την αλήθεια. 8Και κάνεις λάθος. 9Το λάθος, όμως, δεν είναι αμαρτία, ούτε τα λάθη σου έχουν αποκαθηλώσει την πραγματικότητα από τον θρόνο της. 10Ο Θεός βασιλεύει παντοτινά και μόνο οι δικοί Του νόμοι κυριαρχούν πάνω σε σένα και στον κόσμο. 11Η Αγάπη Του παραμένει το μόνο υπαρκτό πράγμα. 12Ο φόβος είναι ψευδαίσθηση, επειδή είσαι όμοιος με Αυτόν.
M-18.4.
Προκειμένου λοιπόν να θεραπευθεί ο δάσκαλος του Θεού, καθίσταται απαραίτητο να επιτρέπει να διορθώνονται όλα του τα λάθη. 2Αν ανιχνεύσει στον εαυτό του έστω και το παραμικρό ίχνος ενόχλησης, κατά την ανταπόκρισή του σε οποιονδήποτε, ας συνειδητοποιήσει αμέσως ότι έχει κάνει μια ερμηνεία που δεν είναι σωστή. 3Ας στραφεί τότε εντός, στον εσωτερικό Οδηγό του και ας αφήσει Εκείνον να κρίνει ποιά θα έπρεπε να είναι η αντίδρασή του. 4Έτσι θεραπεύεται και καθώς θεραπεύεται ο ίδιος, μαζί του θεραπεύεται και ο μαθητής. 5Η μοναδική ευθύνη του δασκάλου του Θεού είναι να αποδεχθεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. 6Επανόρθωση σημαίνει διόρθωση, ή, αναίρεση των λαθών. 7Όταν έχει επιτευχθεί αυτό, ο δάσκαλος του Θεού εξ ορισμού γίνεται εργάτης θαυμάτων. 8Οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί και δεν καταδικάζει πια τον εαυτό του. 9Πώς μπορεί λοιπόν να καταδικάσει οποιονδήποτε; 10Και ποιόν θα αποτύγχανε να θεραπεύσει η δική του συγχώρεση;